«ایده ی جاکارتی»

ساعت حدود 11 شب یکی از روزهای گرم تابستان سال 75 بود در حال مطالعه کتابی با
یادگیری بودم که ناگهان ایده ای به خاطرم زد، چرا محصولی تولید نکنیم که بتوان یادگیری را با آن بهتر انجام داد ، همین ایده در همان شب کمی پخته تر شد و اسم آنرا گذاشتم «ایده ی جاکارتی» حالا دیگر کاملاً هیجان زده شده بودم و در حالی که کتاب در دست داشتم در طول اتاقم شروع به قدم زدن کردم، حسی قوی به من می گفت این ایده سرنوشت بسیاری را تغییر خواهد داد، دیگر طاقت نیاوردم و برای اینکه نکند این ایده را فراموش کنم با جمله درشت بر روی دیوار اتاقم نوشتم «ایده جاکارتی» که هنوز هم عکس آن را به یادگار نگه داشته ام. جالب است ، ، یک ایده خام که هر لحظه ممکن بود به دست فراموشی سپرده شود. اینک منشاء دگرگونی بزرگی در فرهنگ مطالعه ما شده است، فرهنگی که دفتر نویسی و جزوه نویسی را به جی برگ نویسی و جزء نویسی تبدیل کرده است و از

 رهگذر آن روزانه میلیاردها تومان به بهره وری بیشتر به اقتصاد ملی کمک کرده است و از طرفی انسان های زیادی اینک مطمئن هستند اگر بخواهند نکته ای را وارد حافظه دراز مدت خود کنند می توانند با اتکاء به این وسیله جادویی (جی5) به این مهم دست پیدا کنند این داستان نشان می دهد که چقدر مهم است که ما هر «ایده ای» را جدی بگیریم و اگر به سرانجام آن امیدواریم برای آن انرژی بگذاریم تا نتیجه بگیریم.
کتابچه راهنمایی را که می خوانید حاصل 15 روز تلاش من در ایام عید سال 76 است یادم هست فقط یک روز اول عید را به دید و بازدید گذراندم و بعد از آن خود را در اتاقم حبس کردم. آنقدر نوشتم و پاره کردم تا حاصل آن کتابی شد که در دست دارید، دقیقاً به خاطر دارم که آن ایام دائماً وسوسه می شدم که اتاق را ترک کنم به تفریح و تفرج بگذرانم ولی وقتی عظمت کاری را که شروع کرده بودم در نظر می آوردم مجدداً کارم را پی گیرانه ادامه می دادم.
جالب اینجاست که همین دست نوشته را یکی از موسسات و به نام موسسه خود به چاپ رسانده و به جای نام نویسنده نوشته است: ....
البته من هیچ گاه به خود اجازه ندادم تا این مطلب را پیگیری کنم و علت آن هم این بود که می نویسم؛ این کار آن موسسه در نوشته ها دخل و تصرف کند و حاصل آن دستور العمل ضعیفی در آید که در نهایت به ضرر مخالب تمام خواهد شد.
اینک این شما و این کتابچه «راهنمایی جی5» .
مهدی مالکی نژاد
    شهریور 84